Kaś, bądź dla siebie dobra "na wiosnę"

Kiedyś moja mama nazwała to romansem stulecia "Kasia kocha Kasię". Nie widzę w tym nic złego. Każdy jest egoistą i nie ma sensu o tym dyskutować. Ktoś też kiedyś powiedział, że nie można prawdziwie kochać kogoś, jeśli nie kocha się siebie samego.
Śniło mi się dziś wyjątkowo dużo przezabawnych sytuacji. Oczywiście niewiele pamiętam, ale o 3:27 obudził mnie mój własny śmiech. I tak sobie leżałam, patrzyłam na sople na dachu na przeciwko, które w mroku wyglądały jak zęby bestii i pomyślałam,że już się nie lubię. Jestem niemiła. Nadęta, gburowata i nudna. I sama jestem sobie winna. Odbyłam poważną rozmową ze mną. Postanowione. Albo popracuję nad tym, albo musimy się rozstać. Tak, wiem to drugie wyjście mogłoby być ciężkie do przeprowadzenia i raczej nieodwracalne.
Udzieliłam sobie stosownej reprymendy i od rana pracuję nas sobą. Nie oszukujmy się, ostatnio jestem swoim jedynym towarzystwem przez całe długie dnie i wolałabym spędzać ten czas z kimś radosnym, uśmiechniętym, inteligentnym, kreatywnym, zorientowanym w tym i owym.
By zrobić sobie dobrze od rana rzuciłam się w wir zajęć. No może nie od razu. Najpierw kawa (bez papierosa, ha!) i przegląd najważniejszych wydarzeń (Pascal wylatuje z TVNu, Robert Pattinson ma alergię na waginy ???!!!!, a Mucha kolekcjonuje szpilki od Louboutina). A potem poszło z górki :) Pranie (x2), łazienka lśni, na kuchni pyrka barszcz, a w piekarniku ryżowe coś. Wybrałam też nowy kolor do sypialni (jak zmiany to zmiany) by pasował do małej doniczki, którą ostatnio kupiłam za 3 zł. I chleb upiekłam, ha!
I zrobiłam listę filmów, które muszę obejrzeć, i książek, które muszę przeczytać.
Na szukanie pracy zabrakło mi czasu. Będę jeszcze chwilę musiała pobyć królewną.
Ważniejsze jest, to, że spędziłam fajny dzień w doskonałym towarzystwie. Może znów się w sobie zakochamy?